Tempel van de Olympische Zeus

De tempel van de Olympische Zeus

 

Deze tempel, ook wel het Olympieion (de tempel van de Olympische Zeus) genoemd, is in drie perioden gebouwd:  1) Peisistratus begon in de zesde eeuw v. Chr. met de bouw van de tempel., die hij had ontworpen als de grootste tempel in Griekenland. Geldgebrek, maar vooral de omverwerping van het regime van zijn zonen, lieten de bouw onvoltooid. De zuiltrommels die inmiddels wél waren voltooid werden gebruikt om de stadsmuren van Athene mee te versterken. Pas vele jaren later werd de bouw van de tempel, die in elk geval deels als monument voor de tirannie van Peisistratos werd opgevat, weer hervat. 2) Antiochus IV Epiphanes, nam in het jaar 175 voor Chr. het project weer op en nam de Romeinse architect Cossutius aan, om op de oude fundamenten, een terras van 300 meter x 70 meter, een nieuwe tempel op te richten. Maar toen de koning stierf, stopte de bouw. Sulla nam bij zijn strafmaatregelen tegen de Atheners in 86 v. Chr. twee van de zuilen van de tempel mee, en liet die inbedden in de tempel van Iuppiter Capitolinus. 3)  Pas na 200 jaar slaagde Hadrianus erin de bouw definitief te voltooien, volgens het ontwerp van Cossutius. Bij de bouw is slechts van het kostbaarste marmer gebruik gemaakt. Hadrianus schonk de god ook het gouden en ivoren Zeus-beeld, dat hij naast het zijne liet opstellen in de cella. Daarnaast schonk hij een met edelstenen bezette slang uit India. Pausanius, die het Olympieion uitvoerig beschrijft, voegt toe dat de Atheners geloofden dat Deukalion oorspronkelijk de tempel had opgericht, de voornaamste overlevende van de Griekse versie van het zondvloedverhaal:

 

Toen Pandora uit haar doos al het kwade op de mensheid losliet, kreeg de boosaardigheid onder de stervelingen de overhand en nam Zeus zich voor de mensen te vernietigen. Deukalion (een zoon van Prometheus) en zijn vrouw Pyrrha, (dochter van Pandora), vernamen het plan van Zeus. Ze bouwden een schip en brachten zich daarmee in veiligheid voor de zondvloed. Toen op de negende dag de wateren wegvloeiden, was het schip op de top van de Parnassus geland. Deukalion en Pyrrha smeekten Zeus de aarde met nieuwe mensen te bevolken. Er werd toen tegen hun gezegd dat ze de beenderen van de Grote Moeder achter zich moesten werpen. Prometheus verklaarde de verborgen betekenis van deze woorden: de Grote Moeder stelde de aarde voor en haar beenderen waren de stenen. Deukalion en Pyrrha gehoorzaamden het bevel, waarna uit de stenen die Deukalion achter zich wierp de nieuwe mannen en uit de stenen van Pyrrha, de nieuwe vrouwen ontstonden, die gezamenlijk de voorouders van het nieuwe mensenras vormen.