Stymphalos

Het antieke stadje Stymphalos heeft z’n naam gegeven aan het beroemde Meer van Stymphalos (foto boven), waar Herakles het gevecht aanging met de Stymphalische vogels. Het dal, dat aan alle kanten wordt omringd door hoge bergen, heeft geen natuurlijke bovengrondse uitgang, waardoor het Meer van Stymphalos al naar gelang de afvoer via de ook door Pausanias genoemde “zinkputten” (katavothrai) groter, dan wel kleiner wordt. Keizer Hadrianus liet het water van de voornaamste bron via een aquaduct afleiden naar Korinthe.

 

Aan de zuidkant van het meer bevindt zich de antieke stad Stymphalos, waarvan nog verscheidene resten zijn  terug te vinden op de lage akropolis, waaronder restanten van de stadsmuur en van enkele tempels. Modern onderzoek met magnetometers heeft aangetoond dat het stadje in de 4e eeuw v. Chr. een regelmatig stratenpatroon had en zorgvuldig aangelegde huizen. Vooral ook aan de kant van het meer (foto’s onder) zijn nog interessante resten terug te vinden, van een theater/odeion (?). Naast de akropolis ligt een museum gewijd aan de fysieke omgeving van Stymphalos

 

Indrukwekkender dan de antieke resten zijn echter de ruïnes van de Gotische kerk van de (katholieke) abdij van de Cisterziënzer monniken van Zaraka, opgericht door de Frankische kruisvaarders. Verwerkt in de ruïne zijn de nodige fragmenten terug te vinden van een antiek bouwwerk, mogelijk de tempel van Artemis die door Pausanias wordt genoemd, maar waarvan geen sporen zijn teruggevonden.