Troizen

Troizen, Hippolytos-hof

Van de antieke stad Troizen zijn slechts weinig resten bewaard gebleven, op de resten van de stadsmuren en een redelijk bewaarde vierkante toren na.  De onderste helft is antiek, de rest is middeleeuws. Van hieruit kun je nog een pad volgen naar een oud aquaduct tot aan het schilderachtige middeleeuwse bruggetje dat bekend staat als gefyra tou dhiavolou  “het duivelsbruggetje”. Omgeven als Troizen was aan de landzijde door moeilijk begaanbare, heuvels had het van oudsher nauwe relaties met Attika, zoals ook blijkt uit de vertelling van Pausanias. De mythische koning van Athene Theseus kwam uit Troizen, daar is ook zijn zoon Hippolytos verongelukt. De goede relaties met Athene bleven ook na de Dorische volksverhuizingen bewaard zoals onder meer blijkt uit de bijstand die de Troizeniërs  in 480 boden toen zij voor de Perzen moesten vluchten: waar de mannen van Athene aan boord van de oorlogsvloot gingen, nemen de Troizeniërs tijdelijk hun vrouwen en kinderen op.

V.l.n.r. boven, de tempel van Hippolytos en de resten van het “ziekenhuis”. Rechts de heilige hof van Hippolytos (afbeeldingen uit Papachatzis). Het heeft er alle schijn van, dat Hippolytos als een genezende god werd beschouwd Ook offerden jonge meisjes vlak voor hun huwelijk één van hun vlechten aan Hippolytos, die er immers voor had gekozen altijd maagdelijk te leven, in dienst van Artemis. In de Hof van Hippolytos is in de Byzantijnse tijd  een (inmiddels geruïneerd) kerkje neergezet (onder).

Poros - Kalaureia

Poros (Kalaureia)

 

Het eiland Sphairia vormt samen met het verderop besproken Kalaureia het moderne eiland Poros, waarbij een vaste  brug Sphairia (waarop de eigenlijke stad Poros ligt) met het tweede eiland verbindt. Van de beide eilandjes was  Kalaureia de belangrijkste, en vormde het centrum van een schimmige maritieme confederatie van staten, gesticht in  de 7e eeuw v. Chr. onder het beschermheerschap van Poseidon. De belangrijkste lidstaten waren Athene, Aigina,  Epidauros, Hermione, Nauplia, Prasiai en Troizen, samen met het Boiotische Orchomenos. Het heiligdom van  Poseidon waar Pausanias van spreekt ligt hoog op het  gebergte op het eiland Kalaureia, waar nog steeds enkele  -magere- resten te zien zijn. De Atheense redenaar Demosthenes, een hardnekkig tegenstander van Philippos van  Makedonië (“zoon van Amyntas”), zocht na de ineenstorting van het anti-Makedonische front in dit heiligdom asiel   (na de dood van Alexander), werd in het nauw gedreven door de gezanten van Antipater en pleegde zelfmoord (in  322 v. Chr.) door vergif te drinken. Van de stad Kalaureia, die direct ten zuidwesten van het heiligdom lag, zijn  haast geen sporen meer over. Beide, de stad en het heiligdom, zijn in de 18e eeuw grotendeels van bouwmateriaal  gestript voor de bouw van kloosters en kerkjes, zoals beschreven wordt door de Engelse reiziger Richard Chandler  in 1765. Afgezien van de fundamenten van de tempel van Poseidon zijn er nog resten van zeker vier stoa’s  teruggevonden bij de opgravingen in 1892. De tempel zelf is gebouwd rond 520-510 v. Chr. en is van het Dorische  type, met 6 x 12 zuilen, en lag binnen een aparte stenen omheining met een monumentale ingang. Het Poseidon-heiligdom heeft ook zelf nauwelijks nog herkenbare resten van gebouwen. Recente opgravingen (2012) hebben veel nieuwe gegevens opgeleverd, terwijl het heiligdom (door nieuwe info borden) veel beter ontsloten is.

 

Links: plattegrond van het heiligdom van Poseidon in Kalaureia, rechts reconstructie van de tempel (bron: Papachatzis), onder enkele luchtfoto’s en de plek van de oude tempel, waar nog slechts sleuven resteren van de oude fundering.